Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη, με αποτέλεσμα 57 άνθρωποι να σκοτωθούν και δεκάδες να τραυματιστούν σοβαρά, ενώ υπάρχουν άτομα που παραμένουν αγνοούμενα. Τα θύματα αυτής της τραγωδίας ήταν άνθρωποι της κοινωνικής βάσης, οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στο τρένο, φοιτήτ(ρι)ες, μετανάστ(ρι)ες, εργάτ(ρι)ες. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη δεν ήταν ούτε «η κακιά στιγμή», ούτε «ατύχημα», ούτε «ανθρώπινο λάθος», όπως πάσχισε να προεξοφλήσει η κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ. Ήταν μία κρατική και καπιταλιστική δολοφονία που φανέρωσε με τον χειρότερο και πιο τραγικό τρόπο την (μη) αξία που έχουν οι ζωές μας στον καπιταλισμό και πόσο εύκολα αναλώσιμες είναι στο βωμό του κέρδους και μπροστά στην αναλγησία κράτους και κεφαλαίου.
Για τη δολοφονία στα Τέμπη είχαν προειδοποιήσει εργαζόμενες και εργαζόμενοι στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώσεις και σωματεία καταγγέλλοντας το διαλυμένο δίκτυο του ΟΣΕ, την χρόνια υποβάθμισή του, την άθλια κατάσταση των υποδομών, τη μη συντήρηση του δικτύου, την έλλειψη τηλεδιοίκησης. Οι προσπάθειες να αναδείξουν τον κίνδυνο για την ασφάλεια όλων έμεναν χωρίς αντίκρισμα καθώς είτε οι διαμαρτυρίες τους αγνοούνταν, απαξιώνονταν ή/και καταστέλλονταν είτε οι απεργίες τους κηρύσσονταν παράνομες για το κράτος.
Η κυβέρνηση ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα χρησιμοποίησε τα αντανακλαστικά της για να κατασκευάσει το αφήγημα του «ανθρώπινου λάθους» και να βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο του σταθμάρχη, ώστε να συσκοτίσει και να συγκαλύψει τις ευθύνες κράτους και αφεντικών, γεγονός που εξακολουθεί να στηρίζεται απροκάλυπτα από τα συστημικά ΜΜΕ. Ακόμα, μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα η περιφέρεια Θεσσαλίας προχώρησε σε «μπάζωμα» του τόπου και μεταφορά των καταλοίπων της σύγκρουσης αλλοιώνοντας τις αποδείξεις.
Το επόμενο διάστημα μετά τη δολοφονία στα Τέμπη ακολούθησαν μαζικές και επανειλημμένες διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις από χιλιάδες κόσμου, αλλά και καταλήψεις μαθητ(ρι)ών και φοιτητ(ρι)ών. Πένθος και οργή συμπορεύονται, βρίσκουν την έκφρασή τους στους δρόμους και αναδεικνύουν παρά την άγρια καταστολή με ξύλο και χημικά την επιτακτική ανάγκη οι ζωές μας να μην αφεθούν στα χέρια και τον έλεγχο της όποιας εξουσίας –είτε κρατικής είτε ιδιωτικής– που προσπαθεί να τις ορίσει, αλλά να αντιτεθούν στα κερδοσκοπικά συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου.
Οι από τα κάτω κινητοποιήσεις και ο ξεσηκωμός για την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη έρχονται να συνενωθούν με άλλους αγώνες και να εναντιωθούν στη γενικότερη υποτίμηση, απαξίωση και ευτελισμό των ζωών μας μέσα στη βίαιη πραγματικότητα που δημιουργεί ο καπιταλισμός και βιώνουμε όλα μας καθημερινά. Η συνεχιζόμενη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης, η καταστολή, οι δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα και ο εγκλεισμός τους στα camps, η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας, των μεταφορών, του ρεύματος, των τηλεπικοινωνιών, η εκμετάλλευση της φύσης και των ζώων, η κακοπληρωμένη εργασία, οι πλειστηριασμοί είναι αποτελέσματα διαπλεκόμενων καταπιεστικών συστημάτων με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωπα και με τα οποία συγκρουόμαστε.
Να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα από το χέρι του κράτους και του κεφαλαίου.
Να υψώσουμε τα δικά μας αναχώματα στη θανατοπολιτική τους.
Να γίνει η λύπη μας οργή που θα γεμίσει τους δρόμους.
Συγκέντρωση- πορεία ενόψει της πανελλαδικής ημέρας δράσης
ΚΑΜΑΡΑ 10/02 ΣΤΙΣ 13:00
Καμία συγκάλυψη σε παιδοβιαστές και στα κυκλώματα trafficking.
Αλληλεγγύη στην 12χρονη και την οικογένεια της.
Στις αρχές Οκτωβρίου 2023, μια ακόμη υπόθεση έμφυλης κακοποίησης, ενός 12χρονου κοριτσιού αυτή τη φορά, γνωστοποιήθηκε μετά από καταγγελία της οικογένειας της. Το ανήλικο κορίτσι λόγω οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων είχε αναγκαστεί να εργάζεται στο παντοπωλείο της γειτονιάς της, του οποίου ιδιοκτήτης ήταν ο 53χρονος Ηλίας Μίχος. Ο Μίχος βίαζε επανειλημμένα τη 12χρονη (ενίοτε υπό την απειλή όπλου) και την εξέδιδε σε άλλους παιδοβιαστές. Υπό την απειλή και την τρομοκρατία ότι θα καταστρέψει την ίδια και την οικογένεια της, το κορίτσι παρέμενε σιωπηλό ως προς τις φρικιαστικές καταστάσεις που βίωνε. Όταν η οικογένεια του κοριτσιού έμαθε τι συνέβαινε, η σύζυγος του Μίχου επιχείρησε να δωροδοκήσει τη μητέρα της 12χρονης για να εξαγοράσει τη σιωπή της. Επίσης, σύμφωνα με τη μητέρα, ενώ είχε ήδη κάνει καταγγελία, ο Μίχος επιχείρησε να την εμπλέξει ως συνεργό καταθέτοντας χρήματα στον προσωπικό της λογαριασμό. Οι δικαστικές αρχές την προφυλάκισαν στις 19 Δεκεμβρίου με την ίδια να αρνείται τις κατηγορίες.
Φτάνοντας στο σήμερα, μετά τη συμπλήρωση 12μηνης προφυλάκισης μόνο 26 κατηγορουμένων, η υπόθεση εκδικάζεται από της 8 Ιανουαρίου 2024 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας. Κύριοι κατηγορούμενοι της υπόθεσης είναι ο Μίχος και η μητέρα του ανήλικου παιδιού. Ο Ηλίας Μίχος θα δικαστεί για βιασμό, καθώς και για διακεκριμένη μαστροπεία σε βάρος του ανήλικου κοριτσιού, ενώ η μητέρα για διακεκριμένη μαστροπεία και για διακεκριμένη περίπτωση πορνογραφίας ανηλίκου, χωρίς να υπάρχουν κάποιες σοβαρές αποδείξεις εναντίων της. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι θα δικαστούν για τέλεση γενετήσιας πράξης με ανήλικο που δεν έχει συμπληρώσει τα 15 έτη.
Είναι σημαντικό να σταθούμε αλληλέγγυα στη 12χρονη και την οικογένεια της! Η μέχρι τώρα διαχείριση της υπόθεσης δεν μας έχει αφήσει κανένα περιθώριο να δείξουμε εμπιστοσύνη στη θεσμική διαχείριση της. Θεωρούμε όμως ότι η συλλογική πίεση και ενημέρωση ίσως αποτρέψει την αποσιώπηση σημαντικών πλευρών της υπόθεσης.
Δεν είναι ούτε πελάτες, ούτε παιδεραστές, είναι παιδοβιαστές!
Από την ημέρα που αποκαλύφθηκε η φρικιαστική ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης της 12χρονης από τον Κολωνό, στα ΜΜΕ ακούσαμε τους βιαστές του να προσφωνούνται άλλοτε ως «πελάτες» κι άλλοτε ως «παιδεραστές». Από το πρώτο άκουσμα της λέξης παιδεραστής αντιλαμβανόμαστε την αντίφαση που κρύβει αυτή η λέξη, γιατί το δεύτερο συνθετικό της (εραστής), είναι μια λέξη που έχει ρίζα τον έρωτα. Η λέξη έρωτας δίνει μια ρομαντική χροιά, κάτι το οποίο έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την σεξουαλική κακοποίηση και τον βιασμό ενός ανήλικου παιδιού. Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό «πελάτες», αρνούμαστε να δεχθούμε αυτή την προσφώνηση, διότι το παιδί αυτό ποτέ δεν θέλησε να υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, ποτέ δεν συνάντησε αυτά τα τέρατα με δική του θέληση. Η μη συναίνεση σε μια σεξουαλική πράξη είναι βιασμός, η σεξουαλική κακοποίηση ενός παιδιού είναι παιδοβιασμός. Για αυτούς τους λόγους, εμείς επιλέγουμε την χρήση του όρου παιδοβιασμός και τον χαρακτηρισμό παιδοβιαστής αντι για πελάτες ή παιδεραστές. Ο παιδοβιασμός δεν είναι μια αρρώστια ή μια ψυχολογική διαταραχή, αλλά ένα βαθιά κακοποιητικό ρίζωμα που έχει σπείρει η ίδια η πατριαρχία και το εξουσιαστικό σύστημα.
Ευυπόληπτοι παιδοβιαστές -μαστροποί…
Ο Ηλίας Μίχος, με καταγωγή από το Αγρίνιο, εδώ και χρόνια έχει μετακομίσει στην Αθήνα, και έχει ενσωματωθεί στην κοινωνία του Κολωνού. Έχει ένα συντηρητικό προφίλ με αναφορές στην θρησκεία και την ελληνική παράδοση. Είναι μέλος της τοπικής εκκλησιαστικής κοινότητας, συμμετέχει στην οργάνωση θρησκευτικών γιορτών και στηρίζει τον περιφερειάρχη Αττικής Πατούλη (ΝΔ) στον εκλογικό του αγώνα, οργανώνοντας μέχρι και εκλογικά πάρτι στο σπίτι του. Η δε σύζυγος του, είναι εκλεγμένο μέλος στο δημοτικό συμβούλιο της περιοχής. Οικογενειάρχης με παιδιά και ένα μίνι μάρκετ στο οποίο εξυπηρετούνται οι γείτονες και με «τεφτέρι» προσπαθεί να χτίσει ένα προφίλ δήθεν αλληλέγγυο προς τους κοινωνικά και ταξικά αδύναμους της γειτονιάς. Πίσω από το προσωπείο του «ευυπολήπτου πολίτη» κρύβει τον παιδοβιασμό και την μαστροπεία εις βάρος του ανήλικου παιδιού.
Η συγκεκριμένη υπόθεση συνδέεται με ένα ενεργό κύκλωμα trafficking, το οποίο φαίνεται να σχετίζεται με την υπόθεση της Greek Mafia[1]. Ο Μίχος και ο συνεργός του, ο ονομαζόμενος «Μιχάλης», διακινούσαν υλικό παιδικής πορνογραφίας μέσω ηλεκτρονικών εφαρμογών, και έκλειναν τα ραντεβού με τους παιδοβιαστες. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Μίχου, οι παιδοβιαστές ξεπερνούν τους 210. Από αυτά τα άτομα ελάχιστα έχουν συλληφθεί μέχρι στιγμής, με κάποια να γνωστοποιούνται με τρομακτική αργοπορία στην έρευνα της αστυνομίας. Μεταξύ αυτών ο γνωστός καναλάρχης Φίλιππος Βρυώνης, ένας οδοντίατρος και ένας οδοντοτεχνικός – πρώην διαιτητής, ο οποίος ήταν υποψήφιος στην Περιφέρεια με τον σύνδεσμο του Πατούλη και διορισμένος στο διοικητικό συμβούλιο του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αθηνών.
Δεν είναι η πρώτη φορά, που μια τοπική κοινωνία «πέφτει από τα σύννεφα» μετά από την αποκάλυψη τέτοιων εγκλημάτων. Η κοινωνία μας, όπως και οι περισσότερες δυτικές κοινωνίες, θεωρεί τον παιδοβιασμό ως ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, όπως αντίστοιχα θεωρεί αποτρόπαια και τη δημιουργία και διακίνηση παιδικής πορνογραφίας. Η πατριαρχία όμως, βαθιά ριζωμένη στα θεμέλια του καπιταλισμού, ανοίγει τον δρόμο για την εκμετάλλευση των ατόμων που ανήκουν στα κατώτερα κοινωνικά και ταξικά στρώματα, όπως έγινε στην περίπτωση της 12χρονης στον Κολωνό. Δίνοντας εξουσία στις αρρενωπότητες, τους δίνει πρόσφορο έδαφος να επιβληθούν τόσο στις θηλυκότητες όσο και στα ανήλικα άτομα. Η ίδια η κοινωνία που δείχνει να σοκάρεται, είναι εκείνη που αναπαράγει και κλείνει τα μάτια στα έμφυλα στερεότυπα που οδηγούν στην έμφυλη βία ακόμα και στους παιδοβιασμούς.
Μπάτσοι,tvκαι μαστροποί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί
Πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα από την αποκάλυψη της δράσης του παιδοβιαστή και μαστροπού Ηλία Μίχου και σε όλο αυτό το διάστημα βλέπουμε την πλήρη ή/και εσκεμμένη αδυναμία του κράτους να διαχειριστεί την υπόθεση αυτή. Η έρευνα που διεξήχθη από την αστυνομία ήταν εξαρχής ελλιπέστατη. Η σύλληψη του Μίχου πραγματοποιήθηκε με τεράστια καθυστέρηση έπειτα από την καταγγελία της μητέρας, ενώ η ίδια η καταγγελία έγινε μετ’ εμποδίων καθώς την πρώτη φορά που πήγε να την υποβάλλει, την έδιωξαν και της είπαν να περιμένει, ενώ σε επόμενη προσπάθεια της την έστειλαν αλλού. Το tablet του Μίχου παραδίδεται στις αρχές από εργαζόμενο στο μαγαζί και όχι από την «εξονυχιστική» έρευνα της αστυνομίας. Η σύλληψη της μητέρας της 12χρονης ήταν άμεση σε αντίθεση με την αποκάλυψη του κυκλώματος και τον εντοπισμό των παιδοβιαστών, ούτε έχει πραγματοποιηθεί μεγάλος αριθμός συλλήψεων παρότι το παιδί στις επανειλημμένες καταθέσεις του έχει δώσει πολλά από τα ονόματα των παιδοβιαστών της.
Από την άλλη, άρχισε η «τιμωρία» για το θύμα που τόλμησε να μιλήσει, με τις γνωστές τακτικές επανατραυματισμού και διασυρμού. Η Υφυπουργός Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (!) Δόμνα Μιχαηλίδου αντί να διατηρήσει το καθεστώς προστασίας του παιδιού, αποκαλύπτει από το βήμα της βουλής τη διεύθυνση του σπιτιού και του σχολείου της 12χρονης, και ισχυρίζεται ψευδώς ότι έχει μπει σε πρόγραμμα διδασκαλίας κατ’ οίκον (πράγμα που έγινε πολύ αργότερα). Τα ΜΜΕ πήραν τη δικογραφία και δίνανε στη δημοσιότητα τις πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, και είχαν στήσει κάμερες έξω από το σπίτι του κοριτσιού. Η 12χρονη αφέθηκε στην τύχη της, χωρίς σοβαρή μέριμνα για ψυχολογική υποστήριξη ή παρακολούθηση. Μπήκε σε έναν κύκλο εξοντωτικών καταθέσεων χωρίς την παρουσία κάποιου οικείου προσώπου ή κατάλληλα καταρτισμένου προσωπικού. Στην ουσία κράτος, ΜΜΕ και αστυνομία συνεχίζουν τον βασανισμό του 12χρονου παιδιού. Φαίνεται ότι στόχος είναι η συγκάλυψη των «νοικοκυραίων» και από την άλλη η εξόντωση του παιδιού και της οικογένειας της τόσο ηθικά και ψυχολογικά, όσο και οικονομικά.
Στην προσπάθεια τρομοκράτησης του παιδιού ώστε να σταματήσει να δίνει τα ονόματα των βιαστών της, έχουν γίνει πολλαπλές απόπειρες εκφοβισμού, και ενώ η κοινωνία θα περίμενε η αστυνομία, ως δήθεν όργανο προστασίας του πολίτη, να φυλάξει το παιδί, η στάση τους θυμίζει κάτι από Greek Police Mafia. Στη μια περίπτωση, άγνωστοι πέταξαν πέτρα στην τζαμαρία του σπιτιού που διαμένει η 12χρονη και η γνωστοποίηση του περιστατικού στην αστυνομία αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία. Σε δεύτερο περιστατικό, αστυνομικοί με φακούς, όπλα, μάσκες και κουκούλες σταμάτησαν για έλεγχο το αμάξι με το οποίο επέστρεφε σπίτι της μετά από διαδικασία κατάθεσης. Σε άλλο περιστατικό, άγνωστος με φακό και κουκούλα πλησίασε το σπίτι, σε άλλο κάποιος μέσα από αυτοκίνητο το φωτογράφιζε, και ενώ το παιδί συγκράτησε την πινακίδα η αστυνομία δεν έχει «καταφέρει» να εντοπίσει τον οδηγό. Αποκορύφωμα είναι η δολοφονική επίθεση με μαχαίρι από άγνωστο που δέχθηκε η 12χρονη μέσα στο σπίτι της θείας της όπου διαμένει. Η ΕΛ.ΑΣ έβγαλε ανακοίνωση όπου ισχυριζόταν ότι το σπίτι επιτηρείτο με περιπολίες, αλλά μόνο ανά τακτά χρονικά διαστήματα και όχι συνέχεια. Μετά το συμβάν αυτό η αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου έκανε παρέμβαση και ζήτησε αυξημένη επιτήρηση. Βέβαια η αστυνομία πολλές φορές επιλέγει να επιτηρεί ένα άδειο σπίτι, με το παιδί να κινδυνεύει κάπου έξω.
Αυτό που γίνεται για άλλη μία φορά εμφανές από την ιστορία της 12χρονης είναι ότι δεν υπάρχει καμία θεσμική μέριμνα καταρχήν για να προλαμβάνει τέτοιες καταστάσεις και να προστατεύει άτομα από το να καταλήξουν θύματα trafficking, ή/και έμφυλης βίας και κατά δεύτερον για να τα στηρίξει αφότου υποστούν κακοποίηση ή/και σεξουαλική εκμετάλλευση. Αναφορικά με την ψυχική υγεία του παιδιού, η μόνη μέριμνα αφορά επισκέψεις στο κέντρο ψυχικής υγείας, 60χιλιομετρα μακριά από το σπίτι, με τα έξοδα μεταφοράς να βαραίνουν την άνεργη θεία της. Το μόνο που έχει λάβει η οικογένεια είναι 2 πακέτα ρύζι, 2 πακέτα φακές, 3 κουτάκια γάλα και 1,5 λίτρο λαδι για ένα μήνα. Η γιαγιά της οικογένειας καλείται με την σύνταξη της να συντηρήσει τα 4 άλλα ανήλικα παιδιά της οικογένειας. Όλο αυτό το διάστημα το κράτος και οι θεσμοί του φαίνονται να αδιαφορούν για την σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού, καθώς και για την εξέλιξη της υπόθεσης. Απεναντίας, όπως φάνηκε παραπάνω, το σύνολο των μηχανισμών εξουσίας, από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και την αστυνομία, ως το δικαστικό σύστημα, συντελούν στη συγκάλυψη τέτοιων εγκλημάτων, ξεπλένουν τους θύτες και στοχοποιούν και επανατραυματίζουν τα επιζώντα. Αντί να προστατευτεί η ταυτότητα της 12χρονης και να της παραχθεί η δυνατότητα να συνεχίσει την εκπαίδευσή της από το σπίτι, δόθηκαν τα στοιχεία της στη δημοσιότητα, αντί να υπάρξει σταθερή ψυχική αλλά και υλική υποστήριξη τόσο στην ίδια αλλά και στην οικογένεια της, βρέθηκαν να πρέπει να τα βγάλουν πέρα με μία σύνταξη, αντί να προστατευτεί το κορίτσι ως μάρτυρας κλειδί που μπορεί να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα σωματεμπορίας και παιδοβιαστών αφέθηκε αφύλαχτο με διαρκείς απειλές κατά της ζωής της και της οικογένειας της. Αυτή η συνθήκη δε δρα επιβαρυντικά μόνο για τα επιζώντα της εκάστοτε υπόθεσης. Δημιουργεί μια ακόμα πιο ασφυκτική συνθήκη στα άτομα που είναι εγκλωβισμένα σε ανάλογες καταστάσεις.
Από την άλλη, η υλική και ηθική στήριξη της 12χρονης και της οικογένειάς της από δεκάδες συλλογικότητες και χιλιάδες αλληλέγγυων ατόμων υψώνουν ένα τείχος προστασίας όχι μόνο για τα ίδια αλλά και για άλλα άτομα που μπορεί να έχουν υποστεί κακοποίηση. Η δύναμη της αλληλεγγύης είναι που έχει αποτρέψει τόσες και τόσες υποθέσεις από το να θαφτούν, είναι αυτή που έχει δώσει τα απαραίτητα εφόδια για να ξαναστήσουν τα επιζώντα της ζωές τους. Είναι αυτή που τα έχει προστατεύσει και τους έχει δώσει τη δύναμη να συνεχίσουν. Είναι επίσης αυτά που δίνουν το πάτημα στα θύματα έμφυλης βίας να μιλήσουν και να ξεφύγουν από κακοποιητικά περιβάλλοντα, κυκλώματα σωματεμπορίας και πολλές φορές να καταφέρουν να γλιτώσουν ακόμη και από μια εμφυλοκτονία. Ο ρόλος όμως του κινήματος αλληλεγγύης δεν περιορίζεται στο να στηρίζει τα εκάστοτε θύματα, αλλά να διεκδικεί και τους όρους που θα αποτρέψουν επανάληψη τέτοιων καταστάσεων καθώς και τη θεσμική στήριξη επιζώντων.
Απαιτούμε:
Άμεση δημιουργία δομών στήριξης (στέγασης, νομικής και ψυχικής υποστήριξης, επανένταξης) επιζώντων έμφυλης ή/και ενδοοικογενειακής βίας και θυμάτων σωματεμπορίας.Να μη μείνει κανένα άτομο εγκλωβισμένο σε κακοποιητικό περιβάλλον λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Καμία διαρροή προσωπικών στοιχείων επιζώντων στα ΜΜΕ
Σταθερή παρουσία σχολικών ψυχολόγων που να μπορούν να υποστηρίζουν παιδιά που ενδεχομένως να μην έχουν το απαραίτητο υποστηρικτικό περιβάλλον
Διαμόρφωση διαδικασιών υποβολής καταγγελιών και κατάθεσης που να μην προκαλλούν επανατραυματισμό
Προστασία των επιζώντωνtrafficking/έμφυλης βίας που δέχονται απειλές για τη ζωή τους
